مسأله 2- ظاهراً اگر شاخه‌اى هم كنده كه با كاشتنش مى‌رويد واجب است در همانجا و يا هر جاى نزديك‌تر و مناسب‌تر بكارد و در اين صورت لازم نيست قيمتش را بپردزد، فقط در صورتى واجب است اضافه بر كفاره قيمت نيز بدهد كه شاخه را به حال اوّلى خود برنگرداند، گرچه به وصل كردن به مهمان جايگاه خودش باشد.

مسأله 3- چنان مى‌نمايد كه اگر درختى را كنده به حال اوّلى يا بهتر هم برگرداند، فقط از پرداخت قيمت درخت معفو است، و كفاره درخت همچنان ثابت است، زيرا كفاره پاداشى است دنيوى براى گناه و قيمت جبران خسارت صاحب درخت يا جبران خسارت حرم است كه بايستى به فقرا داد.

مسأله 4- كندن غير درخت حرم مانند علف و ساير گياهان غيردرختى فقط حرام است و كفاره ندارد، بلى اگر قيمتى داشته باشد، فقط ضامن قيمت است براى صاحبش يا فقير.

12- كندن دندان:

احتياط واجب است كه اگر در غير حالت ضرورت دندانش را بكند يك گوسفند كفاره بدهد، ولى در حالت ضرورت كفاره ندارد.

تذكر: در اين موارد كه بر حسب ادله خاصه كفاره واجب است صورت جهل يا نسيان و اشتباه، و به طور كلى در مواردى كه تعمد در كار نيست كفاره هم نيست، مگر در مورد صيد.

و بر حسب بعضى از روايات كه «لكل شئ خرجت من حجك فعليك فيه دم تهريقه حيث شئت» ظاهراً در ساير موارد كفاره يك گوسفند مستحب است، كه اگر واجب بود مانند موارد چهارده گانه گذشته تصريح مى‌شد، و نه آنكه تنها به يك روايت قرب الاسناد، كه سند و دلالت درستى هم ندارد اكتفا شود. بلى در