بنابراين مستطيعان عمره مفرده پيش از موسم حج، واجب بلكه جائز نيست در انتظار استطاعت موسمى عمره مفرده را ترك كنند، مگر آنكه پيش از موسم استطاعت حج دارد كه در صورت عدم امكان انجام عمره فعلى با حج آينده، واجب است در انتظار رسيدن موسم حالت استطاعت راحت‌الامكان نگهدارد، و اگر بداند كه امكان ندارد يا عسر يا حرج است، واجب است فعلًا عمره الاسلام را، و بعداً هم در صورت امكان حجه‌الاسلام را انجام دهد.[1]

روى اين اصل كمتر كسى مى‌ماند كه از عهده وجوب عمره مفرده برون باشد، مگر آنان كه استطاعت بدنى يا راهى يا شرعى يا شأنى و آبروئى براى انجام عمره نيابتيهم نداشته باشند.

و عمره كه به معناى تعمير: آباد كردن كشور حج است، همچون پيشقراولى براى اجتماع جهانى حج بر بيشستر مردم واجب است، تا راهى براى خود حج بر بسيارى از آنان كه گمان دارند كه مستطيع نيستند باز شود.

و اصولًا اين كشور خدا خواسته و خدا ساخته را بايستى بندگان شايسته خدا از هر گروه هميشه در آغوش گيرند، تا از استعمار كافران و استعمار روباهان و استبداد نمرودان و سودجوئى آنان در امان باشد.

استطاعت‌

اين استطاعت كه خود زمينه وجوب حج و عمره است، با تفسيرى نامأنوس و بدون دليل خود از موانع وجوب حج بر گروهى از مستطيعان شده است.

[1] - در اين ده مسأله كه بناى وجوب عمره مفرده است ساير مراجع تقليد و علماى شيعه بين وجوب قطعى يا احتياط واجب يا استحباب مؤكد اختلاف كرده‌اند كه با مراجعه به قرآن و حديث حكم وجوب قطعى است، ولى آنها هم كه واجب دانسته‌اند اين مسائل را به ميان نياورده‌اند.