«موقتى بودن حاكم»، «حق حاكميت مردم بر سرنوشت خود» و اين‌كه انتخاب مردم نه از مقوله «وظيفه» كه از مقوله «حق» است، به ميان مى‌آورد.

3. قراين ديگر

مضاف بر اين‌كه ايشان قائل بر فطرى بودن حقوق نظير آزادى و دموكراسى- به معناى حقيقى آن- و امانت بودن حكومت در دست حاكم از سوى مردم است كه تبيين آنها در اين مختصر نمى‌گنجد[1]. با اين وجود استناد اين رأى به استاد به يقين باز محل تأمل است و بايد بگوييم كه:

[1] - ر. ك: سيرى در نهج البلاغه، فصل حقوق مردم در مقابل حاكم.