فرض مى‌نموده است.

3- سارق پيش از ثبوت سرقت بر حاكم شرع، مال سرقت شده را بخرد يا به ارث ببرد.

4- سرقت از اماكنى كه ورود به آنها منوط به اجازه نيست. مانند منزل پدر، برادر، خواهر و اماكن عمومى از قبيل مسجد و حمام.

5- صرف‌نظر كردن صاحب مال از شكايت خود.

6- دزدى اجير از صاحب كار و همچنين دزدى مهمان از خانه ميزبان.

7- سرقت را دو نفر يا بيش‌تر انجام دهند، به‌گونه‌اى كه يكى قفل صندوق را بشكند يا باز كند و ديگرى مال را بردارد.

8- مال سرقت شده در جاى امن نگه‌دارى نشده باشد.

9- سرقت در ديد عموم انجام شود. مثل زدن بانك يا اماكن تجارى در ديد عموم.

10- شخص امين، كه مال به صورت امانت در اختيار اوست، اقدام به دزدى كند. مانند اختلاس مديران و مسؤولان كارخانه‌ها و ادارات.

11- سارق مدعى جهل به حكم سرقت و يا دزدى بودن عمل خود باشد و اين ادعا مسموع دادگاه قرار گيرد.

12- سارق حين سرقت و پيش از اتمام آن دستگير شود.

13- مطابق اصل جزايى اسلام «تدرؤ الحدود بالشبهات»، با احتمال شبهه نزد دادگاه، حدّ سرقت ساقط مى‌شود.

ه محلّل‌

ازدواج در اسلام مبارك و ميمون است و هر آن‌چه پايه‌هاى آن را تهديد نمايد از نظر اسلام، محكوم و منفور است. درباره «طلاق»، كه پاره كننده رشته مبارك زناشويى است، دو رأى افراطى و تنفريطى وجود دارد: در بعضى فرهنگ‌ها، ازدواج مقدس است و به هيچ وجه، نبايد علقه زناشويى‌