چكيده‌ 1. مسأله امامت در كلام اسلامى پاسخ به اين پرسش است كه آيا تعاليم اسلام در مورد ولايت سياسى پس از رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم سكوت كرده است يا نه؟

2. اهل سنّت اعتقاد دارند كه تعيين زعامت سياسى به خود امّت واگذار شده و مسلمانان صدر اسلام با اجتهاد خويش، «نظام خلافت» را برگزيدند.

3. شيعه به «نظام امامت» اعتقاد دارد و بر آن است كه نصوص دينى مسأله امامت پس از رسول اللّه صلّى اللّه عليه و اله و سلم را مشخص كرده‌اند.

4. امامت نزد اهل سنت، مسأله‌اى فرعى و نزد شيعه مسأله‌اى اصلى و اعتقادى است.

5. اتّكاى اصلى انديشه سياسى اهل سنت و نظريه خلافت بر عمل صحابه است.

6. با توجه به تنوّع نحوه انتخاب و تعيين خلفاى صدر اسلام، انديشه سياسى اهل سنت، فاقد انسجام و يكپارچگى نظرى است.

7. واژه خليفه در ابتداى استعمال آن، فاقد بار معنوى بوده است، امّا به مرور زمان، خليفه را به معناى نيابت از مقام و منزلت دنيوى و معنوى رسول اللّه صلّى اللّه عليه و اله و سلم تعريف كردند.

8. تمييز نظام خلافت مورد تأكيد اهل سنّت از نظام سلطنت، در بسيارى از موارد مشكل است.

پرسش‌ 1. نزاع اصلى در مسأله امامت چيست؟

2. مراد از «نظام خلافت» چيست؟

3. جايگاه مسأله امامت در نزد شيعه و سنى چيست؟

4. تكيه‌گاه اهل سنّت در تبيين انديشه سياسى و نظريه خلافت چيست؟

5. چرا اهل سنّت در تبيين مشروعيت ولايت سياسى در نظريه خلافت دچار مشكل‌اند؟

6. استعمال واژه خلافت و خليفه در ميان اهل سنت چه مسيرى را طى كرده است؟

7. چه چيز موجب ابهام در مرزبندى نظام خلافت از نظام سلطنت و ملوكيت مى‌شود؟