درس ششم: سكولاريزم و انكار حكومت دينى‌

در درس گذشته، اشاره كرديم كه سومين دسته از منكران حكومت دينى، مرجعيّت دين را در امور اجتماعى و سياسى از اساس انكار و از حكومت سكولار دفاع مى‌كنند. مدافعان اين نظريه، حتّى اگر نام سكولار بر خويش ننهند، در جوهر و اساس با اصلى‌ترين ايده سكولاريزم همساز و همداستان هستند؛ زيرا به بى‌نيازى از دين در عرصه‌هاى اجتماعى و سياسى نظر داده‌اند. پيش از بررسى ادلّه اين دسته از منكران تركيب دين و سياست، مناسب است توضيح كوتاهى در باب سكولاريزم و درون‌مايه فكرى آن عرضه كنيم.

معنا و محتواى سكولاريزم‌

سكولاريزم، رويكرد و پديده خاصّى است كه بر اثر تحوّلات اقتصادى، فرهنگى، اجتماعى مغرب‌زمين پس از عصر نوزايى (- رنسانس) به وجود آمد. از مهم‌ترين نتايج اين رويكرد، رواج نظريه جدايى دين از سياست است.

سكولاريزم‌[1] به عنوان نوعى رويكرد و نگرش فكرى خاص، در زبان فارسى به دنيوى، عرفى، زمينى، ترجمه شده است و در زبان عربى دو واژه «العلمانية» و «العلمانية» را براى ترجمه سكولاريزم انتخاب كرده‌اند. كسانى كه سكولاريزم را العلمانية ترجمه كرده‌اند، آن را

[1] -.msiraluceS