وظايف كارگزاران حكومت دينى‌

تأمين همه‌جانبه اهداف مادى و معنوى حكومت دينى، مسؤوليت و وظايف سنگينى را بر دوش حاكمان و كارگزاران اين حكومت تحميل مى‌كند. تأكيد اسلام بر اهداف معنوى خاص، سلوك فردى و مديريّت خاصّى را از حاكمان جامعه اسلامى طلب مى‌كند و اين به نوبه خود از وجوه امتياز حكومت دينى از ساير اقسام حكومت، محسوب مى‌شود. در اين‌جا به اجمال به پاره‌اى از اين وظايف اشاره مى‌كنيم:

1. رعايت تقواى الاهى‌

حكومت دينى، تقويت، روح ايمان و تقوا و گسترش معارف الاهى و قسط و عدل را هدف گرفته است. ازاين‌رو، لازم است كارگزاران چنين حكومتى از تقوا و عبوديّت سهم وافرى داشته باشند و در آشكار و نهان تقواى الاهى پيشه كنند و گفتار و كردارشان با هم منطبق باشد. على عليه السّلام در نامه‌اى به يكى از كارگزاران خويش چنين مى‌نگارد:

آمره بتقوى اللّه في سرائر أمره و خفيّات عمله، حيث لا شاهد غيره و لا وكيل دونه. و أمره أن لا يعمل بشي‌ء من طاعة فيما ظهر؛ فيخالف إلى غيره فيما أسرّ. و من لم يختلف سرّه و علانيته و فعله و مقالته، فقد أدّى الأمانة و أخلص العبادة.[1]

تقوا اقتضا مى‌كند كه حاكمان جامعه اسلامى در هر كارى فرمان الاهى را در نظر گيرند، هواى نفس خويش را بر امر الاهى مقدّم ندارند. امام صادق عليه السّلام با تقسيم پيشوايان به حق، باطل، به اين ويژگى به عنوان شاخص امامت حق اشاره مى‌كنند:

إنّ الائمّة في كتاب اللّه- عزّ و جلّ- إمامان؛ قال اللّه (تبارك و تعالى):

و جعلناهم أئمّة يهدون بأمرنا لا يأمر الناس، يقدّمون أمر اللّه قبل أمرهم،

[1] - نهج البلاغه، ص 382؛ نامه 26.