اهداف دنيوى حكومت دينى، اهداف عامى است كه هر حكومتى مى‌تواند مدّعى آن باشد اين اهداف برخاسته از جنبه عقلايى حكومت است و طرح و ذكر آن‌ها اختصاص به شريعت و دين ندارد. باوجوداين، حكومت دينى در تأمين اين‌گونه اهداف نيز با حكومت‌هاى غير دينى و متعارف تفاوت دارد. اين تفاوت از دو جهت است:

نخست آن‌كه اهتمام و توجّه خاصى به برخى از اين اهداف دارد، به گونه‌اى كه در ديگر روايات معصومان و سيره عملى پيامبر و على عليه السّلام در امر حكومت تأكيد فراوانى بر مواسات با فقيران و ضعيفان و تهى‌دستان وجود دارد. و از سوى ديگر، به برخوردارى عادلانه و مساوى اقشار مختلف جامعه از بيت المال تأكيد شده است.

تفاوت دوم در شيوه و روش تأمين اين اهداف است. حكومت دينى، اهداف دنيوى حكومت را همراه با اهداف معنوى آن پى مى‌گيرد و ابعاد عقلايى و دنيوى حيات جمعى را هم‌سو و هم‌جهت با رشد اخلاقى و معنوى و الاهى جامعه سامان مى‌دهد. براى نمونه، گرچه اصلاح امور و آبادانى از اهداف دنيوى و عام حكومت دينى است، امّا اين‌گونه اهداف در سايه توجّه به اهداف معنوى و خاصّ حكومت دينى تأمين مى‌شود؛ يعنى حاكميّت قسط و عدل است كه زمينه‌ساز تحقّق عينى اين‌گونه اهداف دنيوى را فراهم مى‌آورد. على عليه السّلام مى‌فرمايد:

«العدل يضع الأمور في مواضعها»؛[1] «ما عمرت البلدان بمثل العدل».[2] اساسا رفاه و امنيّت، زمانى معناى واقعى خود را پيدا مى‌كند كه حيات اجتماعى بشر سرشار از اخلاق و معنويّت و حاكميّت ارزش‌هاى الاهى باشد. ازاين‌رو، تأمين و تحقّق عينى اهداف معنوى حكومت دينى، بستر بسيار مساعدى براى تحقّق عينى اهداف دنيوى و عام اين حكومت فراهم مى‌آورد.

[1] - بحار الأنوار، ج 75، ص 357، باب أحوال الملوك و الأمراء، ح 72.

[2] - غرر الحكم آمدى، ج 6، ص 68، ح 9543.