چكيده‌ 1. مقبوله عمر بن حنظله، يكى از اصلى‌ترين روايات دالّ بر ولايت فقيه است.

2. در اين حديث، شيعيان نه تنها از رجوع به قضات حكومت جور، بلكه از رجوع به سلطان و حاكم جور نيز، منع شده‌اند.

3. در اين حديث امام عليه السّلام شيعيان را موظّف مى‌كند كه به جاى رجوع به سلطان و قاضى جور به فقيه رجوع كنند و او را به سمت «حاكم» نصب مى‌كند.

4. اين‌روايت با مشكل سندى روبه‌رو نيست؛ زيرا همه راويان آن ثقه‌اند و عمر بن حنظله گرچه توثيق مستقيم ندارد، امّا روايتش نزد اصحاب مقبول است.

5. مشهوره ابى خديجه نيز يكى از ادلّه روايى ولايت فقيه، و وجه استدلال به آن بسيار شبيه به مقبوله عمر بن حنظله است.

6. وضوح دلالت روايت عمر بن حنظله بر ولايت فقيه، بيش از مشهوره ابى خديجه است؛ زيرا مستقيما فقيه را به منصب حكومت منصوب كرده است.

پرسش‌ 1. كدام يك از فقيهان بزرگ شيعه به مقبوله ابن حنظله بر ولايت عامّه فقيه استدلال كرده‌اند؟

2. وجه استدلال به مقبوله را بر ولايت فقيه به اختصار بيان كنيد.

3. عمر بن حنظله توثيق مستقيم ندارد، اين مشكل سندى چگونه حل مى‌شود؟

4. وجه استدلال بر ولايت عامّه فقيه در مشهوره ابى خديجه چيست؟

5. كلام مرحوم شيخ انصارى درباره حيطه اختيارات فقيه منصوب به قضا چيست؟

6. چرا مشهوره ابى خديجه در مقايسه با مقبوله وضوح كم‌ترى در دلالت بر ولايت عامّه دارد؟