وليّه بالعدل.[1] غفلت از تفاوت اساسى ميان اين دو قسم ولايت و يكسان پنداشتن آن دو، منشأ خطاى فاحشى شده است كه برخى از مخالفان ولايت فيه بدان مبتلا شده و پنداشته‌اند ولايت فقيه از سنخ ولايت بر محجوران و قاصران است و معناى ولايت فقيه آن است كه مردم همچون مجانين و كودكان و سفيهان محجور و نيازمند قيّم‌اند، و ولىّ فقيه قيّم مردم است؛ پس ولايت فقيه مستلزم نوعى تحقير و اهانت به مردم و رشد آنان است. در درس آينده به اين مطلب پاسخ مى‌دهيم.

[1] - بقره( 2): آيه 282.