اصل پنجم: سعادت و شقاوت از ديدگاه قرآن‌

با توجه به آنچه گذشت، سعادت و شقاوت معناى خاصى خواهند گرفت. اگر انسان موجود جاودانى است كه در سراى آخرت استقرار مى‌يابد، و اگر حيات حقيقى انسان در عالم آخرت تحقق مى‌يابد، بدون شك سعادت و شقاوتش با زندگى اخروى او عجين است. قرآن كريم در تبيين سعادت يا شقاوت انسان مى‌فرمايد:

امّا همه اهل شقاوت را در آتش دوزخ، درحالى‌كه آه و ناله حصرت مى‌كشند، افكنند، آنها در آتش دوزخ تا آسمان و زمين باقى است، مخلدند، مگر آن كه مشيت خداى نجاتشان دهد. همانا خداى تعالى هرچه بخواهد انجام مى‌دهد. اما اهل سعادت، تا آسمان و زمين باقى است، در بهشت مخلدند ....[1] در جاى ديگرى چنين فرموده: «هر فردى طعم مرگ را خواهد چشيد و محققا روز قيامت همه شما كاملا به مزد اعمال خود خواهيد رسيد. پس هر كس خود را از آتش جهنم دور داشت و به بهشت ابدى درآمد، چنين كس پيروزى و سعادت ابد يافت».[2] و نيز فرموده است: «خداوند براى آنها (مؤمنين) باغ‌هايى كه زير درختانش نهرها جارى است، مهيّا فرموده كه در آن تا ابد متنعّم باشند و اين به حقيقت سعادت و پيروزى بزرگ است».[3] هم‌چنين آمده است: «سعادت از نگاه قرآن، سعادت اخروى است. كوته‌بينان بى‌بضاعت در دنيا، طلب و تمنّاى آن را ندارند».[4] در آيه ديگرى مى‌فرمايد: «در قيامت وقتى حقايق آشكار شد، همه متذكر شده و

[1] - هود( 11) آيه 106- 108:\i« فامّا الّذين شقوا ففى النّار لهم فيها زفير و شهيق- خلدين فيها ما دامت السّموات و الأرض الّا ما شاء ربّك انّ ربّك فعّال لما يريد- و امّا الّذين سعدوا ففى الجنة خلدين فيها ما دامت السّموات و الأرض الّا ما شاء ربّك».\E

[2] - آل عمران( 3) آيه 185:\i« كلّ نفس ذائقة الموت و انّما توفّول أجواركم يوم القيمة فمن زحزح عن النّار و ادخل الجنّة فقد فاز».\E

[3] - توبه آيه 89:\i« اعدّ اللّه لهم جنّات تجرى من تحتها الانهر خلدين فيها ذلك الفوز العظيم».\E

[4] - نجم( 53) آيه 30:\i« ذلك مبلغهم من العلم».\E