اين بحث از مطاوى مسئله چهارم است كه در آن از نصب ولى فقيه بحث شد و در آن‌جا روشن گرديد ولايت غير از نيابت و وكالت است كه ولى، فقط از ناحيه خدا و اولياى معصوم نصب مى‌شود؛ زيرا خداى تعالى اطاعت اولى الامر را واجب كرد و فرمود «از خدا و رسول و اولى الامرى از خودتان پيرورى كنيد.»[1] و حتما آن كه اطاعت از اولى الامر را ايجاب فرموده، حكمت او ايجاب مى‌فرمايد كه اولى الامر را نيز نصب فرموده و خصوصيات او را نيز روشن كند، به طورى كه مردم در اشتباه قرار نگيرند.

البته قابل انكار نيست كه كسانى كه «فى قلوبهم مرض» و «فى قلوبهم زيغ»، فرمان صريح خداوندگار متعال را ناديده مى‌گيرند، و چنان‌كه گذشت هيچ‌گونه دليلى بر نصب ولى فقيه از ناحيه شخص مرجع تقليد و يا ولى فقيه سابق عقلا و نقلا نداريم.

اما درباره نصب به طور انتخاب عمومى يا شورايى قبلا بحث شد و هرگز اين كار جايز نيست و به زودى راجع به مسئله شورا بحث خواهد شد و قلمرو شورا نيز مشخص خواهد شد. البته از آن نظر كه ولى فقيه عادل چون احدى از خبرگان است، اشاره او به فرد معينى براى زعامت، اگرچه الزام‌آور نيست، لكن روشن‌گرى خواهد داشت و راه را براى تصميم‌گيرندگان سهل‌تر مى‌كند و زودتر به نتيجه مطلوب مى‌رسند.

اميد آن كه حضرت احديت عنايت خاصه خود را پيوسته شامل حال كشور ما فرموده و اين خطّه شهيدپرور كه پرچمش فقط به عشق امير المؤمنين و فرزندانش در اهتراز است، هميشه در ظلل ولايت فقه و فقاهت متسدام باشد.

11. ولايت شورايى‌

در ابتدا آياتى را كه به پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و اله دستور مشاوره داده و مؤمنين را به مشورت توصيه فرموده است، مورد بحث قرار خواهيم داد. در قرآن كريم به پيامبر صلّى اللّه عليه و اله خطاب گرديده است كه:

«در كار با آنها مشورت نما و هنگامى تصميم گرفتى بر خدا توكّل نموده و اجرا نما».[2]

[1] - نساء( 4) آيه 59:\i« اطيعوا اللّه و اطيعوا الرسول و اولى الامر منكم».\E

[2] - آل عمران( 3) آيه 159:\i« و شاورهم فى الأمر و اذا عزمت فتوكّل على اللّه».\E