ماده 1102 قانون مدنى در اين زمينه اظهار مى‌دارد: «همين كه نكاح به طور صحت واقع شد، روابط زوجيت بين طرفين موجود و حقوق و تكاليف زوجين در مقابل همديگر برقرار مى‌شود.»

نكاح در اين ماده به معناى عقد بوده و با وقوع عقد ميان زن و شوهر، حقوق و تكاليف ايشان نسبت به يكديگر برقرار مى‌گردد. همان‌گونه كه از حقوق زوجين، بهره ارث زن و مرد از يكديگر است و اگر پس از وقوع عقد، يكى از زوجين فوت كند، ديگرى از او ارث مى‌برد.

مهريه و تمكين نيز جزء حقوق زن وشوهر محسوب مى‌شود كه به موجب عقد واجب مى‌گردد به همين دليل اگر عقد ازدواج به دلايل عقلى و قانونى قبل از تمكين منحل شد مهريه منتفى نمى گردد.

ماده 1082 قانون مدنى بر اين امر تأكيد مى‌نمايد كه: «به مجرد عقد، زن مالك مهر مى‌شود و مى‌تواند هرگونه تصرفى كه بخواهد در آن بنمايد».

علاوه بر آن، مهريه (حق زن) مقدم بر تمكين (حق مرد) مى‌باشد و ماده 1085 قانون مدنى بر آن صراحت دارد.

ماده 1085 قانون مدنى اظهار مى‌دارد: «زن مى‌تواند تا مهر به او تسليم نشده از ايفاى وظايفى كه در مقابل شوهر دارد، امتناع كند مشروط بر آنكه مهر او حال باشد و اين امتناع مسقط حق نفقه نخواهد بود».

حق زنان در طلاق‌

سؤال: چرا قوانين ما به گونه‌اى است كه اختيار طلاق صرفاً به دست‌