ازدواجش، خود تصميم بگيرد هر چند اذن پدر ضميمه اين تصميم مى‌شود اما دختر زير اين سن، يعنى دختر بالغه غيررشيده يا غيربالغه غيررشيده نمى‌تواند ازدواج كند، مگر آنكه مصلحت دختر اقتضا نمايد.

به اين ترتيب در قوانين داخلى كشور، سن 13 سال، سقف زمانى بلوغ و رشد دختر در امر ازدواج در نظر گرفته شده است و ازدواج زير اين سن،

قانونى نمى‌باشد، مگر با رعايت نكات زير:

1- اذن ولى به شرط رعايت مصلحت دختر با تشخيص دادگاه صالح. بنابراين پدرى كه مى‌خواهد دختر زير 13 سال خود را به عقد كسى درآورد، موظف به گرفتن تأييديه حكم دادگاه، مبنى بر رعايت مصلحت دختر مى‌باشد و در غير اين صورت دفاتر عقد ازدواج مجاز به ثبت چنين ازدواجى نمى باشند. مشاهده مى‌شود كه رعايت مصلحت دختر در اين امر به اندازه‌اى مهم است كه ولى دختر به تنهايى نمى تواند آن را لحاظ نمايد و نياز به تأييد دادگاه صالح است.

2- در ازدواج ولايى زير سن بلوغ، صرفاً عقد برقرار مى‌گردد و امر ازدواج منوط، به بلوغ يافتن دختر مى‌باشد.

3- بر اساس برخى آراى معتبر فقهى در ازدواج ولايى، دختر و پسر مى‌توانند پس از رسيدن به سن بلوغ با اين ازدواج مخالفت نمايند و در صورت مخالفت، اين ازدواج فسخ مى‌گردد.

قوانين داخلى ما در خصوص اين مسئله كه دختر و پسرى كه قبل از سن بلوغشان با رعايت مصلحت به عقد كسى درآمده باشند و پس از رسيدن به سن بلوغ و رشد، با آن مخالفت نموده و عقد را تأييد ننمايند، سكوت نموده‌