مى‌نامد نه عمل كنندگان به آن.

خانواده در اسلام كانونى بسيار مقدس بوده و به عنوان يك اصل اصيل و بنيان جامعه اسلامى مطرح است، به طورى كه حفظ و سلامتى آن يكى از اهداف احكام مقدس اين دين مبين مى‌باشد. با اين مقدمه به برخى از مسائل مهم كه در حاشيه حكم طلاق آمده است اشاره مى‌نماييم:

1- طلاق در عين جواز، از نظر فرهنگ اسلامى قبيح است.

2- طلاق داراى ضوابط فراوان است. اصولًا در اسلام، طلاق آسان كه در هر شرايط روحى و هيجانى قابل دسترسى باشد، وجود ندارد.

3- در موارد قابل توجهى در كنار طلاق، حكمى به نام عده وجود دارد، كه در يك تفسير، مدت زمانى براى تفكر و التيام زخم خانوادگى است و زمانى است كه دو همسر مى‌توانند راجع به برگشت دوباره به زندگى خانوادگى بينديشند.

4- در صورتى كه مرد همسر خود را طلاق مى‌دهد و زن دوران عده را سپرى مى‌كند، قرآن دو گزينه را پيش روى او مى‌نهد كه رضاى الهى فقط و فقط در انتخاب يكى از آن دو مى‌باشد. يكى؛ امساك به معروف است يعنى اگر مرد مايل به نگهدارى از همسرش مى‌باشد، به او رجوع كند، ولى نه براى آنكه به او صدمه برساند، بلكه با اين هدف كه از روى جوانمردى و انسانيت، زندگى صميمانه‌اى را با او برقرار سازد. ديگرى؛ تسريح به احسان است، تسريح لفظى است كه به معناى آزاد سازى و ايجاد راحتى بوده و در بحث طلاق مطرح مى‌شود.