فصل دوم: حقوق طبيعى از ديدگاه اسلام‌

سرچشمه و مبناى حقوق در اسلام اراده الهى است كه البته با طبيعت و فطرت انسان سازگار است. دين كه مشتمل بر قوانين و مقررّات الهى است برپايه فطرت انسانى بنا شده است و خداوند آنچه را در اراده تشريعى خود مقررّ فرموده با سرشت آدميان در انطباق كامل قرار داده است. از آنجا كه خداوند، خالق كل هستى‌[1] و از جمله خالق بشرى است كه به لحاظ خلقت ويژه‌اش به خود تبريك گفته است‌[2] از هر كس به ويژگى‌ها و نيازمندى‌هاى بشر آگاه‌تر ودر ارائه برنامه جامع براى زندگى سعادتمندانه شايسته‌تر است.

پس روى خود راباگرايش تمام به حق، به سوى اين دين كن؛ باهمان سرشتى كه خدا مردم رابر آن سرشته است. آفرينش خداى تغييرپذير نيست. اين است همان دين پايدار، ولى بيشتر مردم نمى‌دانند.[3]

[1]. قل اللَّه خالق كل شى‌ء. رعد( 13): 16.

[2]. فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ. مومنون( 23): 14.

[3]. سوره روم( 30): 30.