بهره‌مند مى‌شوند و دولت اسلامى حقوق زير را براى آنان به رسميت مى‌شناسد:

1. امنيّت جان، مال، حيثيّت و ناموس آنان و نيز امنيّت اماكن مقدّس و مورد احترامشان.

از پيامبر اكرم نقل شده است كه فرمود: هر كس كافرى ذمّى را آزار رساند، من دشمن او خواهم بود و هر كه من دشمن او باشم، روز قيامت با او مخاصمه خواهم نمود.[1]

2. آزادى در مذهب، در انجام مراسم مذهبى و شعاير دينى. قرآن در سوره كافرون خطاب به كافران از زبان پيامبر اكرم مى‌فرمايد: لكم دينكم ولى دين؛[2] دين شما براى خودتان و دين من براى خودم. و يا در جاى ديگر اعلام مى‌دارد: بگو من در حالى خدا را مى‌پرستم كه دينم را براى او بى‌آلايش گردانيده‌ام. شما هم هر چه را غير از او مى‌خواهيد، بپرستيد.[3]

جالب توجه اين است كه قرآن از كردار كافران اعلام برائت مى‌كند و آن را از آن جهت كه باطل و ضد حق است نفى مى‌كند، با وجود اين به كافران آزادى عمل مى‌دهد و اين به دليل همان نكته‌اى است كه در فصل يكم بدان اشاره شد. (ميان «حق بودن» و «حق داشتن» فرق است.) آيه 41 سوره يونس در اين زمينه چه گويا است: اگر تو را تكذيب كردند، بگو كردار من به من اختصاص دارد و عمل شما به خود شما.[4]

3. آزادى انتخاب اقامتگاه، بجز اماكنى كه ورود به آنها براى غير مسلمان مجاز نمى‌باشد.

4. آزادى در فعاليت‌هاى اقتصادى و روابط بازرگانى. دامنه اين آزادى، از آزادى مسلمانان نيز بيشتر است. برخى از فعاليت‌هاى اقتصادى و انواع معامله و تجارت كه براى مسلمانان،

[1]. من آذى ذمياً فانا خصمه و من كنت خصمه، خصمته يوم القيامة. در نقل ديگرى آمده است من ظلم معاهداً كنت خصمه. بنگريد به: بحارالانوار، ج 74، ص 21.

[2]. كافرون( 109): 6.

[3]. قُلْ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصاً لَهُ دِينِي فَاعْبُدُوا مَا شِئْتُمْ مِنْ دُونِهِ. زمر( 39): 14 و 15.

[4]. و ان كذّبوك فقل لى عملى و لكم عملكم، انتم بريئون ممّا اعمل و انا برى‌ءٌ ممّا تعملون.