زن است؛ ولايت پدر و جدّ پدرى بر فرزندان، ناديده گرفتن حق فرزندان و نيز حق مادران و زنان است؛ رياست مرد بر خانواده باعث شده كه كفّه امتيازات به نفع مرد سنگين شود؛ زن و مرد، دختر و پسر هيچ تفاوتى با هم ندارند؛ تقسيم سنتى زنان به دو دسته عفيف و ناپاك با «دموكراسى عواطف» سازگارى ندارد؛ حجاب جنبه اسطوره‌اى دارد و حفظ عفت در هر زمان به عرف آن زمان بستگى دارد؛ زن در حجاب به كلى بى‌هويّت مى‌شود؛ رابطه جنسى نامشروع گرچه از نظر اخلاقى مذموم و غلط است، در صورت رضايت طرفين نبايد جرم تلّقى گردد؛ نابرابرهاى حقوقى نظير آغاز مسئوليت كيفرى، قصاص و مجازات مرتد، ديه نفس و ديه عضو، شهادت زنان، تصّدى برخى مشاغل، تعدّد زوجات، حق طلاق يك جانبه مرد، حق رياست مرد بر خانواده، سهم ارث زوجين، سهم ارث دختر و پسر، با روح دين ناسازگار است.[1]

تساوى حقوق زن و مرد در اسلام‌

ما براين باوريم كه اسلام همان‌گونه كه زن و مرد را در انسانيت و شخصيت برابر (مساوى) مى‌داند براى آنها برابرى و تساوى حقوقى نيز قائل است؛ اما به اين نكته بسيار مهم بايد توجه نمود كه آيا لازمه تساوى حقوق زن و مرد، يكسان سازى و تشابه حقوقى ميان آنها مى‌باشد؟ «تساوى غير از تشابه است. تساوى برابرى است و تشابه يكنواختى. ممكن است پدرى ثروت خود را به طور متساوى ميان فرزندان خود تقسيم كند، امّا به طور متشابه تقسيم نكند. نظر به اينكه فرزندان خودرا قبلًا استعداديابى كرده است در يكى ذوق و سليقه تجارت ديده است و در ديگرى علاقه به كشاورزى و در سومى مستغل دارى، هنگامى كه مى‌خواهد ثروت خود را در حيات خود ميان فرزندان تقسيم كند با در نظر گرفتن اينكه آنچه به همه فرزندان مى‌دهد از لحاظ ارزش [بايد] مساوى با يكديگر باشد به هر كدام از فرزندان خود همان سرمايه را مى‌دهد كه قبلا در آزمايش استعداديابى آن را مناسب يافته است. كميّت غير

[1]. براى اطلاع بيشتر، بنگريد به: سيدضياءالدين مرتضوى، درآمدى بر شبهه‌شناسى مسائل زنان، ماهنامه پيام زن، ش 155، ص 108- 122.