وظايف اسلامى خود عمل كرده باشد، خود به خود از مقام زمامدارى معزول است.[1] و به درستى گفته شده است كه هر مقام غير معصومى كه در وضع غيرقابل انتقاد قرار گيرد هم براى خودش خطر است و هم براى اسلام.[2]

امروزه آزادى بيان با بهره‌گيرى از ابزار قلم و مطبوعات دامنه وسيع‌ترى به خود گرفته است. اين ابزار در گذشته‌هاى دور كمتر در مقاصد اجتماعى- سياسى به كار گرفته مى‌شد. هم به دليل آنكه بسيارى از مردم از نعمت سواد محروم بودند و هم به علت ابتدايى بودن امكانات نوشتن و نشر و اطلاع‌رسانى. در حال حاضر بيشترين جلوه آزادى بيان در مطبوعات و رسانه‌ها رخ نموده است‌[3] و بر آزادى آن به عنوان يكى از اصول مهم حقوق بشر تأكيد مى‌گردد. مطبوعات مى‌توانند نقش مفيد خود را در بيان معضلات و ناهنجارى‌هاى جامعه، بالا بردن رشد و آگاهى، نفى خودمحورى و خودكامگى، انتقال خواسته‌هاى مردم، ايجاد رابطه صميمى ميان مردم و مسئولان، نظارت و نقد دولت و حكومت ايفا كنند؛ همان‌گونه كه مى‌توانند نقش تخريبى داشته باشند. براى درك اهميت و ارزش مسئله همين اندازه كافى است كه بدانيم قرآن به «قلم» سوگند خورده است: «ن والقلم و ما يسطرون.»[4]

حدود آزادى بيان‌

[1]. صحيفه نور، ج 4، ص 190 و نيز، بنگريد به: ج 8، ص 47؛ ج 20، ص 170.

[2]. مرتضى مطهرى، مجموعه آثار 16، پاسخهاى استاد به نقدهايى بر كتاب حجاب، ص 622.

[3]. مطبوعات و رسانه‌ها همه ابزارهاى نوشتارى، ديدارى و شنيدارى نظير كتاب، روزنامه، مجله، تئاتر، سينما، راديو، تلويزيون و اينترنت را شامل مى‌شود.

[4]. قلم( 68): 1.