نكته مهم‌

پذيرش حق نظارت به معناى پذيرش حق پرسشگرى مردم و لزوم پاسخ‌گويى حاكمان است.

مردمى كه حق نظارت دارند به شكل ضرورى در دو محور حق پرسشگرى خواهند داشت:

پرسش از «چگونگى تلاش دولتمردان براى احقاق حقوق مردم» و «نحوه انجام وظايف و تكاليف مسئولان». مقامات بايد پاسخ دهند كه چگونه حقوق مردم را پاس داشته و به چه ميزان در انجام وظايف و تكاليف خود موفق بوده‌اند. تنها در اين‌صورت است كه «نظارت» به معناى واقعى در جامعه پديد مى‌آيد.

آنچه ما در سه محور ديگر حقوق سياسى اشاره خواهيم نمود (آزادى مطبوعات و رسانه‌ها، آزادى احزاب و گروه‌ها، آزادى تجمّع و راهپيمايى) در حقيقت در درون حق نظارت جاى مى‌گيرند و مى‌توانند مصاديقِ اين حق به رسميت شناخته شده شمرده شوند.

پرسشگرى در مطبوعات، موضع‌گيرى احزاب و برپايى اجتماعات و راهپيمايى به جدى‌ترين شكل خود بروز مى‌يابد و همين آزادى‌هاست كه صاحبان قدرت و مسئوليت را به پاسخ‌گويى مناسب فرا مى‌خواند. رسانه‌هاى مختلف نوشتارى، شنيدارى و ديدارى امروزه بيش از ديروز به خدمت نظارت‌هاى سياسى درآمده‌اند.