فصل اول: حق حيات‌

قرآن و زندگى انسان‌

حق حيات، يك حق فطرى و طبيعى است. اين حق را اساس تمام حقوق بشر مى‌توان دانست. زيرا بهره‌مندى از ساير حقوق در سايه «حق حيات» ميسر خواهد بود. قرآن كريم اين حق بنيادين بشر را اين‌گونه محترم شمرده است:

مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعاً وَ من احْياها فكأنّما احْيا الناسَ جَميعاً؛[1]

هركس، ديگرى را- جز به قصاص قتل يا [به كيفر] فسادى در زمين- بكشد، چنان است كه گويى همه مردم را كشته باشد و هركس كسى را زنده بدارد، چنان است كه گويى تمام مردم را زنده داشته است.

قرآن، كشتن يك انسان را به منزله كشتن همه انسانها مى‌داند و بر همين اساس نسبت به هرگونه تعرض ناروا به حق زندگى هشدار مى‌دهد. برخى از مفسران در تبيين مفاد

[1]. مائده( 5): 32.