و مسلمانان در آن شركت ندارند.

بر اساس همين پايه است كه در اصل 12، دين رسمى ايران اسلام و مذهب رسمى آن مذهب اثنا عشرى- كه مذهب اكثريّت مردم مسلمان ايران است- اعلام شده است؛ زيرا اكثريّت قاطع انقلابيون با ايده اسلام و تشيّع و الهام از مكتب سيّد الشهداء عليه السّلام خونهاى خود را نثار آبيارى اسلام نموده و در روزهاى تاسوعا و عاشورا و اربعين راه‌پيمايى‌هاى عظيم نموده‌اند.

از امتيازات مكتب تشيع اين است كه به هيچ وجه سازگار با حكومت و رهبرى ستم‌پيشه‌گان و ظالمان نيست و اگر رهبران شيعه در دورانهايى سكوت كرده‌اند، سكوت غضب بوده است نه سكوت رضا و در فرصت مناسب سكوت خود را شكسته‌اند.

مقايسه قوانين اسلامى با قوانين موضوعه‌

در مقايسه بين قوانين اسلامى با قوانين موضوعه بشرى ممكن است بعضى گمان كنند كه قوانين اسلام در عصر كنونى (عصر تمدّن) شايستگى اداره جامعه پيشرفته امروز را ندارد و مى‌بايست همانند قوانين موضوعه تغييراتى در آن داده شود تا با تمدّن و افكار تازه و مترقّى امروز بشر هماهنگ شود.

گويندگان اين قبيل سخنان يا از احكام اسلام بى‌اطلاع هستند و يا آن را وحى الهى و شريعت آسمانى نپذيرفته‌اند.

دادن چنين نظريه‌اى درباره احكام اسلام از مقايسه آن با قوانين موضوعه بشرى منشأ مى‌گيرد، يعنى گمان رفته است همان گونه كه قوانين موضوعه در دورانهاى مختلف مرتّبا در حال تغيير بوده و هست- چنانكه مى‌بينيم قوانين قرون وسطايى در جهان امروز بكلّى منسوخ و كنار گذارده شده و جاى خود را به قوانين جديد متّكى بر افكار و فلسفه‌هاى جديد داده است- احكام اسلام چهارده قرن پيش نيز بايد تغيير كند، تا با وضع روز، قابل تطبيق باشد.

ولى غافل از اينكه اين قياس مع الفارق است؛ زيرا هرگز نتوان وحى آسمانى را با