به استقلال برسد امّا فقط با ادامه حمايت و تغذيه از طرف مادر. در حدود ده ماهگى روى پاهاى خود مى‌ايستد و نخستين قدم‌هاى متزلزل خود را برمى‌دارد تا كم‌كم راه بيفتد و به كشف دنياى «بيرونى» بپردازد و در آينده به فرد مستقلى تبديل شود.

در حدود 18 ماهگى، تصويرى درونى كه از مادر دريافت كرده، به گونه‌اى است كه قادر است در غياب مادر نيز يك تصوير درونى از او داشته باشد. در يك و نيم سالگى تا دو سالگى، نوپا توانايى بيشترى براى در نظر آوردن آن تصوير درونى پيدا مى‌كند و در غياب مادر، خود را با آن تصوير آرام مى‌كند. به طور همزمان، نوپا كم‌كم به اين ادراك مى‌رسد كه آدم‌ها و اشياء پيرامون او وجودى مستقل دارند و واقعى هستند و تماشاى آنها لذتبخش است.

كودك كم‌كم از مادر جدا مى‌شود

كودك به تدريج تلاش مى‌كند از مادر جدا شود امّا با حفظ ارتباط. در اين زمان، پدر نقش بسيار مهمى در استقلال كودك ايفا مى‌كند؛ هم با ادامه حمايت از مادر كه در حال كمك به نوزادى است تا راه خود را به سمت مستقل شدن پيدا كند و هم با افزايش ارتباط فردى خود با نوزاد.

در ادامه اين جدا شدن سالم، «تصورات درونى» كودك از پدر و مادرش پررنگ‌تر مى‌شوند به گونه‌اى كه وقتى والدين بلافاصله در دسترس نيستند، اين تصورات درونى به او كمك مى‌كند تا تجربيات درونى خود را