سال در بيرون از منزل استفاده مى‌كنند.

در حال حاضر در آمريكا بيشتر امكانات مراقبت از كودك، ضابطه‌مند نيست و از خانه‌هاى همسايه، دوستان و بستگان گرفته تا فعاليت‌هاى مراقبتى گروهى را شامل مى‌شود. اين گروه‌ها تحت نظارت كسانى هستند كه ممكن است دوره‌هاى آموزشى مراقبت از كودك را گذرانده باشند يا خودشان والد باشند.

شواهد روز افزونى دال بر اين مسأله وجود دارد كه رشد و تكامل نوزادان و نوپايانى كه در مراكز مراقبتى پولى نگهدارى مى‌شوند، به اندازه رشد و تكامل آنهايى كه در خانواده‌هاى طبيعى دو والدينى نگهدارى مى‌شوند نيست. حجم زياد مطالعات، حاكى از آن است كودكانى كه خارج از منزل نگهدارى مى‌شوند، نسبت به كودكانى كه در خانه پرورش مى‌يابند رشد و شكوفايى كمترى دارند، بيشتر دچار بيماريهاى عفونى مى‌شوند و مشكلات آموزشى و رفتارى بيشترى از خود بروز مى‌دهند.

طى سه يا چهار سال اول زندگى، كودك رشد عقلانى، عاطفى و عصبى- ماهيچه‌اى زيادى دارد. از بدو تولد، نوزاد تلاش مى‌كند از طريق رفتارهاى انعكاس، لامسه، مكيدن و زير و رو كردن، با مادر ارتباط برقرار كند. اين پيوند الفت‌آميز براى شكل دادن روابط انسانى و اجتماعى شدن كودك در آينده ضرورى است. اين رابطه همچنين زيربناى درست انديشيدن، احساس مالكيت، احترام به ديگران و يادگيرى را در كودك تشكيل مى‌دهد.