طريق نامعقول جلوه دادن مفهوم از خودگذشتگى در تفكر فمينيستى، گذشتن از خواسته‌هاى خود به خاطر ديگران- چه كودكان چه بزرگسالان- به معناى گول خوردن است. از نظر آنان اين فداكارى نشانه ضعف است و باعث طرد شدن از طرف متفكران [به اصطلاح‌] آزادانديش مى‌شود.

بى‌شك، آمريكايى‌ها در سال‌هاى اخير كمتر به «ديگران» توجه مى‌كنند، خصوصاً زنان آمريكايى كه از نقش مقدس و خويشتندارانه خود دور شده‌اند و مانند مردان به خودخواهى و خودبينى نزديك شده‌اند.

حركت به سمت منافع شخصى‌

مسلماً تنها مجرم در اين زمينه فمينيسم نيست. عملكرد فمينيسم با تعداد ديگرى از بدعت‌گذارى‌هاى فردگراى افراطى‌[1] هم‌پوشى دارد. حركت به سمت منافع شخصى به طور خاص در اثر گرايش روز افزون به ماديگرايى شكل گرفته است. از ديرباز در آمريكا تلاش كرده‌ايم ميان زياده‌خواهى‌هاى ماديگرايانه كاپيتاليستى و ارزش‌هاى مذهبى كه برپايه صبر استوارند مانند تقوا، آخرت‌انديشى و همسايه‌دارى الفت ايجاد كنيم. اما گويا در نسل پيشين كفه ترازوى مصرف‌گرايى سنگين‌تر شده است.

اين مصرف‌گرايى به دو صورت، پرورش كودكان را تحت تأثير قرار داده است. اول اينكه تأمين حداقل ضروريات دوران كودكى آنقدر مشكل شده كه آغاز زندگى مشترك را با چشم‌انداز مالى ترسناكى همراه كرده‌

[1] -Individualist ..