از جمله مراجع و صاحب‌نظرانى كه مهدكودك را زير سؤال برده‌اند مى‌توان به اين افراد اشاره كرد: پنلوپ ليچ‌[1]، لى سالك‌[2]، بنجامين اسپاك‌[3]، يورى برونفن برنر[4]، سِلما فرايبرگ‌[5]، انجمن پزشكى آمريكا[6]، مراكز كنترل بيماريها[7] و بسيارى از گروهها و اشخاص سرشناس ديگر. دكتر بورتُن وايت‌[8] سرپرست پيشين پروژه پيش‌دبستانى هاروارد[9] و شايد برجسته‌ترين صاحب‌نظر آمريكا، در زمينه سه سال اول زندگى به طور صريح اظهارنظر كرده و گفته است: «با بيش از 30 سال تحقيق در مورد رشد مناسب كودكان حتى فكر گذاشتن نوزاد يا نوپاى خود در هيچ‌گونه برنامه مراقبتى جايگزين براى مراقبت پدر و مادر به شكل تمام‌وقت خصوصاً در مراكز و مؤسسات را در سر نمى‌پرورانم.»

عقل سليم مى‌توانست ما را سريع‌تر به همان نتايجى كه پژوهش‌هاى گسترده در حال رسيدن به آن هستند برساند. خيلى تعجب مى‌كنم از اينكه چگونه بسيارى از ما خود را متقاعد كرده‌ايم كه ضرورتى ندارد خودمان با نوزادانمان حرف بزنيم، به آنها آموزش دهيم، آنها را در آغوش بگيريم و آنها را آرام كنيم. چگونه حاضر شده‌ايم اين كارها را در طول روز به خدمتكار خانه يا پرستار كودك بسپاريم. چگونه حاضر شده‌ايم در حاليكه‌

[1] -Penelope Leach .

[2] -Lee Salk .

[3] -Benjamin Spock .

[4] -Urie Bronfenbrenner .

[5] -Selma Fraiberg .

[6] -The American Medical Association .

[7] -The Centers for Disease Control .

[8] -Dr .Burton White .

[9] -Harvard Pre -School Project ..