دارد تبعيض مردانه را از ميان بردارد. اينجاست كه مهدكودك‌هاى دولتى وارد كار مى‌شوند. براى داشتن جامعه‌اى كه نقش‌هاى جنسيتى در آن موضوعيت نداشته باشد، نه تنها كارهاى توليدى‌[1] را بايد به جامعه بسپاريم بلكه بايد امر زاد و ولد[2] را هم به جامعه بسپاريم. اين در گذشته روياى ماركس و امروز روياى ليبرال‌ها بود. روياى رهاسازى زن و مرد از قيود اخلاقى و نقش‌هاى محدود كننده، قرار است روح تازه‌اى از شراكت را به همراه آورد- شراكت شغل‌ها، بدن‌ها، وظايف و لذت‌ها.

روياى ايفاى اشتراكى نقش‌هاى جنسيتى در اثر بى‌اطلاعى روشنفكرانى مانند ماركس درباره توليد ثروت گسترش يافته. از ديدگاه ماركس و انگلس‌[3]، نقش مردان آنقدر ساده و بى‌اهميت است كه مى‌تواند به چند مأمور بوروكرات كه ماشين آلات توليد انبوه را مديريت مى‌كنند، واگذار شود. قابل توجه‌ترين نكته در نوشته‌هاى كمونيستى كوچك شمردن كار و كارگرى است. ماركس واقعاً معتقد بود ابزار توليد، ماشين آلات هستند.

چالش‌هاى نقش مادرى‌

ليبرال‌ها هم زندگى زنان و مردان عادى را كوچك مى‌شمارند. از ديدگاه يك فرد ليبرال از لحاظ جنسيتى‌[4] [كسى كه جنسيت برايش مهم‌

[1] -Production .

[2] -Reproduction .

[3] -Friedrich Engels .

[4] - البته از بُعد مادّى و نقش‌ها و وظايف مربوط به جنبه جسمانى وگرنه از ديدگاه اسلام روح انسان‌ها مؤنث و مذكر ندارد و تنها در عالم ماده است كه بدن انسان مركب مادى روح است و به مؤنث و مذكر تقسيم شده است ..