نسبتاً رضايت‌بخش، به طور عمومى تا سن 8 سالگى محقق مى‌شود. در نتيجه از سن 5 سالگى [به بعد] شاهد رشد يكنواخت توانايى درك شنيدارى در بچه هستيم، به‌طورى كه در تفسير و ساماندهى محرّك‌هاى شنيدارى تفاوتى آشكار ميان يك بچه معمولى سوم دبستانى و يك بچه اول دبستانى ديده مى‌شود.

تقريباً همه‌ى خانواده‌ها تجربه‌اى از [اشتباه‌] «شنيدن» بچه‌ها دارند كه به دليل بى‌اطلاعى والدين از اين مسأله موجب ترس و ناراحتى ايشان مى‌شود. برخى موارد آن نيز حالت طنز پيدا مى‌كند.[1] بسيارى از افراد هرگز بر اين اشتباهات در تشخيص كلمات فائق نمى‌شوند.[2]

خواندن‌

وقتى حس بينايى و شنوايى، چشايى، لامسه و بويايى، با هم تركيب مى‌شوند در حالى‌كه- در كودكان زير هشت سال- هنوز هيچ‌كدام به رشد كامل خود نرسيده‌اند، مشخص مى‌شود چرا بسيارى از بچه‌ها با وجود فشار معلم‌ها و همكلاسى‌ها، در خواندن از خود ضعف نشان مى‌دهند.

[1] - مثلا در مواردى بچه‌ها اشعارى را كه در مهد كودك يا از صدا و سيما شنيده‌اند براى بزرگ‌ترها مى‌خوانند ولى در اثر اشتباه شنيدن، به جاى برخى كلمات اصلى شعر، كلمات ديگرى مى‌گويند و موجب لبخند بزرگترها مى‌شوند- مترجم

[2] - مثلًا كسانى كه حتى در بزرگسالى نيز برخى كلمات را اشتباه تلفظ مى‌كنند، اين يادگارى از زمان بچگى است كه به دليل عدم رشد كامل حس شنوايى كلمه را به اشتباه شنيده‌اند و اين‌طور در ذهنشان جا افتاده است- مترجم.