3- 4. «در آن وقت كنعانيان در آن زمين بودند»: در سفر «پيدايش»، باب دوازدهم، سخن از مهاجرت حضرت ابراهيم عليه السلام به كنعان است و مى‌گويد: «در آن وقت، كنعانيان در آن زمين بودند».

از اين عبارت بر مى‌آيد كه نويسنده زمانى اين عبارت را نوشته كه كنعانيان ديگر در آن زمين نبوده‌اند و چون سرزمين كنعان پس از حضرت موسى عليه السلام فتح شد و بقاياى اقوام آن سرزمين تا زمان داود و سليمان عليه السلام در آنجا بودند، پس موسى عليه السلام نمى‌تواند نويسنده اين فقره باشد.

3- 5. «در كوه خدا به او وحى مى‌شود»: در سفر «پيدايش»، 22: 14، كوه اوريا، كه بر آن ماجراى ذبح فرزند توسط حضرت ابراهيم عليه السلام رخ داد «كوه خدا» ناميده شده است. اين در حالى است كه حضرت موسى عليه السلام وعده اين نامگذارى را مى‌دهد و پس از ساخته شدن معبد در زمان سليمان عليه السلام اين مكان «كوه خدا» ناميده مى‌شود. پس حضرت موسى عليه السلام نمى‌تواند اين فقره را نوشته باشد.

3- 6. «سپس تخت خواب او، تخت آهنين او را نظاره كن»: در سفر «تثنيه»، 3: 11 آمده است:

«زيرا كه عوج ملك باشان از بقيه رفائيان تنها باقى مانده بود.

اينك تخت‌خواب او تخت آهنين است. آيا آن در رَبَت بنى عمّون نيست و طولش نه ذراع و عرضش چهار ذراع بر حسب ذراع آدمى است؟

اين در حالى است كه حضرت داود عليه السلام به شهر «ربه» غلبه كرد و اين تخت را كشف كرد[1] و اين قرن‌ها پس از موسى بود.

[1] - كتاب دوم سموئيل، 28: 12- 19