3- 4. بى‌ارزش‌انگارى جان غيرزرتشتيان؛ در تفكر زرتشتى انسان‌ها به دو دسته: مزداپرستان (زرتشتيان) و ديوپرستان (نازرتشتيان) تقسيم مى‌شوند.

در اين آيين اگر پزشكى در پى آموزش جراحى است بايد تمرين خود را بر ديوپرستان آغاز كند. اگر سه ديوپرست به دست او مرد، ديگر نبايد بر مزداپرستان پزشكى كند.[1]

3- 5. انحصارگرايى؛ يكى از ويژگى‌هاى نظام اجتماعى زرتشتى سامانى انحصارگرايى در قدرت، ثروت و دانش در طبقات فرادست است.

آموزش در انحصار موبدان و كاهنان بوده و طبقات فرودست به كلى از آموختن دانش محروم بودند تا آن جا كه گفته‌اند: «موبد را بايد لغت پهلوى غير را نياموزد چه يزدان به زرتشت گفته است كه اين علم را به فرزندان خود[2] تعليم كن».[3]

چهار. نظام طبقاتى‌

جامعه ساسانى و آيين زرتشت پيوندى دو سويه دارند. از طرفى آيين ساسانى شكل خاص و ويژه‌اى به اين آيين بخشيده به طورى كه برخى از پژوهشگران زرتشتى موجود را شديداً متأثر از ساسانيان دانسته‌اند. از طرف ديگر جامعه ساسانى نماد جامعه مطلوب و مورد نظر آيين زرتشت شناخته مى‌شود.[4] چنين جامعه‌اى شديدا مورد حمايت و حفاظت آموزه‌ها و پيشوايان زرتشتى بوده است.

[1] - ونديداد، فرگرد هفتم، بند 37 و 38

[2] - و به عبارتى به طبقه خود

[3] - دبستان المذاهب، ص 111

[4] - بنگريد: رسول رضوى، همان ص 20