سير و سرشت جوهرى انسان، شاخص‌هايى است كه مى‌تواند ما را به حق بودن يك دين رهنمون شود.

1- 2. تأييد دين قبلى يا بعدى؛

از آنجا كه اديان آسمانى، با يكديگر پيوند عميقى دارند و هر دينى مؤيد و تكميل‌كننده دين قبلى است، مى‌توان با مراجعه به نصوص معتبر رسيده از پيامبرى كه حق بودن دينش براى ما به اثبات رسيده است، كشف كرد كه آيا اديان ديگر، به تأييد اين دين رسيده‌اند يا نه.

اين روش از جايگاه ويژه‌اى برخوردار است كه كمتر بدان توجه شده است.

از طريق اين روش عدم حقانيت همه اديانِ ادعايىِ پس از پيامبر خاتم نيز اثبات مى‌شود.

1- 3. اعجاز؛

معجزه پيامبر يكى از دلايل اثبات صدق نبى و بنياد الهى دين اوست. معجزه پيامبر بايد به‌طور قطعى اثبات شود. بنابراين كسى كه در حقانيت دينى تحقيق مى‌كند بايد خود آن معجزه را مشاهده كند و يا از طريق نقلى كه صدق آن قطعى و غيرقابل ترديد است با آن آشنا شود.

مورد نخست تنها در مورد حاضرين در محضر پيامبر امكان‌پذير است و غايبان از آن بى‌بهره‌اند، جز در مورد قرآن كه معجزه زنده و ابدى است و همگان مى‌توانند با اين سند رسالت ارتباط مستقيم برقرار كنند و اعجاز آن را تجربه كنند.

1- 4. روش تاريخى؛

با رجوع به گزارش‌هاى مستند، معتبر و كافى تاريخى، مى‌توان فهميد كه آيا دين خاصى داراى ويژگى‌ها و خصايصى كه بيان شد هست يا خير؟ تاريخ به گونه‌هاى مختلف مى‌تواند ما را در بازشناسى دين حق از اديان ساختگى مدد رساند.