قرائت رايج از پلوراليسم دينى را از نظر عقل و قرآن مى‌كاويم و سپس ديدگاه اسلام را در رابطه با انگاره نجات تقديم مى‌داريم.

چيستى پلوراليسم دينى‌

پلوراليسم دينى يا حقانيت اديان را مى‌توان مشتمل بر گمانه‌هاى زير دانست:

1. منظور از حقانيت اديان اين است كه اولًا اعتقادات همه آنها به‌طور نسبى صادق‌است و هيچ‌دينى از حقانيت‌مطلق برخوردارنيست. (پلوراليسم نسبى صدق).

2. پذيرش و تعبد به هر دينى جايز بوده و هيچ ترجيحى براى پذيرش دينى نسبت به دين ديگر وجود ندارد. (پلوراليسم اعتبار).

3. همه اديان از نظر سعادت و رستگارى پيروانشان تأثير برابر دارند.

(پلوراليسم نجات)

4. منظور از حقانيت اديان، عَرْضى و همزمان است؛ نه در طول زمان.

به عبارت ديگر ادعا اين نيست كه آيين هر پيامبرى در زمان خود بر حق بوده است؛ بلكه اديان گوناگون در همه زمان‌ها و در عرض يكديگر بر حقند.

5. حقانيت اديان، به‌طور مساوى است؛ نه داراى مراتب تشكيكى. به عبارت ديگر براساس اين انگاره، نمى‌توان «بر حق بودن» را درجه‌بندى كرد تا در پرتو آن، دينى، بهره‌مندى بيشترى از حقيقت كسب كند و دين ديگر، در رتبه فروتر از آن قرار گيرد. پس هيچ فرقى بين اسلام، يهوديت، مسيحيت و يا ديگر اديان بزرگ نيست.

6. حقانيت اديان صرفا در جهات مشتركشان نيست؛ بلكه اديان با اختلافاتى‌