5. هدف‌بخشى و ايده‌آل‌پرورى؛

يكى از مهم‌ترين كاركردهاى دين ارائه ايده‌آل و آرمان مطلوب است.

ايده‌آل اصل يا موضوعى است كه مورد گرايش انسان قرار گيرد و هدف تلاش‌ها و كوشش‌هاى او باشد.

ايده‌آل موجب شكل‌گيرى نوع انتخاب آدمى است. شخص به‌طور آگاهانه يا ناخودآگاه همه پديده‌ها را با آن مى‌سنجد و ارزش‌داورى مى‌كند.

ايده‌آل از مختصات زندگى بشرى و از عناصر اساسى آن است. انسان زمانى مى‌تواند از يك زندگى حقيقى برخوردار باشد كه آگاهانه براى خود ايده‌آل و آرمان انتخاب كند.

انسان‌ها در طول تاريخ ايده‌آل‌هايى چون رفاه، ثروت، شهرت، مقام، عشق، زيبايى، دانش و ... انتخاب كرده‌اند. ليكن بهترين ايده‌آل آن است كه داراى شرايط زير باشد:

1. منطقى باشد.

2. قابل وصول باشد.

3. تمايلات سودجويانه و خودخواهانه و «من طبيعى» آدمى را كنترل كند.

4. در انسان چنان كششى ايجاد كند كه از درون به سوى هدف اعلاى حيات حركت كند.

چنين آرمانى تنها از دين حق و معناى دينى حيات بر مى‌خيزد.[1]

[1] - جهت آگاهى بيشتر در اين زمينه بنگريد: دكتر عبداللَّه نصرى، فلسفه آفرينش، ص 73- 49، قم: معارف، چاپ اول، 1382