امام على عليه السلام عبارتند از: حديث غدير،[1] احاديث دوازده خليفه،[2] حديث ولايت،[3] حديث وصايت،[4] حديث منزلت،[5] حديث خلافت،[6] حديث ثقلين، حديث سفينه،[7] حديث امان‌[8] و ده‌ها حديث ديگر در فضايل اهل‌بيت كه شايستگى انحصارى آنان در مرجعيت دينى و رهبرى سياسى را نشان مى‌دهد.

برخى روايات فوق از نخستين مراحل اعلام رسالت تا واپسين لحظات حيات بارها توسط پيامبر مطرح و مورد تأكيد قرار گرفته است.

اين احاديث به صورت متواتر نقل گرديده و در صحاح، مسانيد و سنن اهل‌سنت به وفور يافت مى‌شود. آنان هرگز نتوانسته‌اند در برابر ديدگاه شيعه توجيه خردپذيرى از اينگونه نصوص ارائه كنند.[9]

ج. دلايل عقلى‌

استدلال عقلى شيعه شامل چهار جهت مى‌شود:

1. استدلال‌هاى عقلى مربوط به ضرورت وجود امام؛

2. استدلال‌هاى راجع به شرايط امام؛

3. استدلال‌هاى مربوط به مبدأ مشروعيت و چگونگى تعيين امام؛

[1] -« من كنت مولاه فعلى مولاه»،( مسند احمد، ج 6، ص 401، ح 18506)

[2] - نمونه‌هايى از اينگونه احاديث در مباحث پيشين گذشت

[3] - پيامبر به امام على عليه السلام فرمود:« انت ولى كل مؤمن بعدى»،( المعجم الكبير، ج 12، ص 78)

[4] -« ان لكل نبى وصياً و وارثاً و ان عليا وصيى و وارثى»،( سنن ترمذى، ج 5، ص 641، ح 3730)

[5] -« انت منى بمنزلة هارون من موسى الّا انه لا نبى بعدى»،( سنن ترمذى، ج 5، ص 641)

[6] -« اخى و وصيى و خليفتى فيكم فاسمعوا له و اطيعوه ...»،( كامل ابن اثير، حوادث سال سوم بعثت)

[7] -« مثل اهل‌بيتى كمثل سفينة نوح من ركبها نجى و من تركها غرق»،( سليمان‌بن احمد الطبرانى، المعجم الاوسط، ج 5، ص 355)

[8] -« ... و اهل‌بيتى امان لامتى»،( متقى هندى، كنزالعمال، ج 12، ص 102)

[9] - جهت آگاهى بيشتر در اين باره بنگريد: حميدرضا شاكرين، امام شناسى، قم: معارف