2. قوت استنادپذيرى‌

از جمله امتيازات شيعه، درجه استنادپذيرى آن به منابع اصيل اسلامى است.

علماى شيعه در طول تاريخ در اثبات مبانى اعتقادى خويش به همه ادله معتبر همچون دليل عقلى، قرآن مجيد و سنت قطعيه تمسك جسته‌اند. به عنوان مثال در بحث امامت كه اصلى‌ترين شاخص تشيع به حساب مى‌آيد به ادله ذيل استناد كرده‌اند:

الف. دلايل قرآنى‌

پاره‌اى از دلايل قرآنى امامت و مرجعيت دينى- سياسى اهل‌بيت عبارتند از: آيه ولايت،[1] آيه تبليغ و اكمال،[2] آيه تطهير،[3] آيه اولى‌الامر[4] و نيز ده‌ها آيه ديگر كه در شأن و فضيلت اهل‌بيت و يا در بيان جايگاه امامت و مبدأ مشروعيت آن نازل شده است.[5]

از جمله اين آيات، آيه «امامت»[6] است كه مبدأ آن را جعل الهى مى‌داند و در ميان فضايل از همه مهم‌تر آيه مباهله‌[7] است كه اميرمؤمنان عليه السلام را نفس نبى صلى الله عليه و آله خوانده است.

ب. دلايل روايى‌

چندى از دلايل روايى مورد استناد شيعه بر ولايت اهل‌بيت، به ويژه‌

[1] - مائده( 5)، آيه 55

[2] - مائده( 5)، آيه 3 و 67

[3] - احزاب( 33)، آيه 33

[4] - نساء( 4)، آيه 59

[5] - جهت آگاهى بيشتر بنگريد: آيةاللَّه مكارم شيرازى، پيام قرآن، ج 9 و 10

[6] -« انى جاعلك للناس اماما»،( بقره( 2)، آيه 124)

[7] - آل عمران( 3)، آيه 61