اگر آنان [منافقان‌] همراه شما [براى جهاد] خارج مى‌شدند، جز اضطراب و ترديد چيزى بر شما نمى‌افزودند و با نفوذ در ميان شما به فتنه‌انگيزى مى‌پرداختند و در ميان شما جاسوسانى هستند كه به نفع آنان [جاسوسى‌] مى‌كنند و خداوند به [احوال‌] ستمكاران آگاه است.

فشار اقتصادى‌

«هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لا تُنْفِقُوا عَلى‌ مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى يَنْفَضُّوا»[1]؛

آنان [منافقان‌] كسانى هستند كه مى‌گويند به افرادى كه نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله هستند انفاق نكنيد تا پراكنده شوند.

مبارزه كفار و مشركين با مسلمانان تنها به مراحل جنگ روانى و يا سلاح گرم محدود نمى‌شود، بلكه سعى مى‌كنند از همه روش‌هاى ممكن و از جمله با ايجاد فشارهاى‌اقتصادى جبهه اسلام را تحت فشار قرار داده و اتحاد آنان را از بين ببرند. در صدر اسلام نيز مشركان سعى كردند با محاصره اقتصادى مسلمانان در شعب ابى‌طالب، آنان را به تسليم وادارند و زمانى كه به دليل استقامت مسلمانان از اين راه سودى نبردند، تصميم گرفتند روابط اقتصادى خود را با بنى‌هاشم و بنى‌مطلب قطع كرده، با آنان داد و ستد و ازدواج نكنند.

مبارزه با رهبرى مسلمين‌

«وَ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ وَ يَمْكُرُونَ وَ يَمْكُرُ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَيْرُ الْماكِرِينَ»[2]؛

[1] سوره منافقون، آيه 47.

[2] سوره انفال، آيه 30.