گريزان بوده و دورى كند. امام على (ع) نيز چيزى شبيه به اين مطلب در نهج‌البلاغه دارند

. «اصدقاؤك ثلاثه و اعداؤك ثلاثه، فاصدقاؤك: صديقك و صديق صديقك و عدو عدوك. واعداؤك: عدوك و عدو صديقك و صديق عدوك»

دوستان و دشمنان تو هر كدام سه دسته‌اند، اما دوستان تو عبارتند از: دوست تو، دوستِ دوست تو و دشمن دشمن تو، دشمنان تو عبارتند از: دشمن تو، دشمن دوست تو، و دوست دشمنت. (فيض الاسلام، علينقى، ترجمه و شرح نهج البلاغه، 1351، حكمت 287)

فراز دوازدهم‌

(اللّهمّ اجعلنى اصول بك عند الضرور و اسألك عند الحاجة و اتضرّع اليك عند المسكنة و لاتفتنّى بالاستعانة بغيرك اذا اضطررت و لا بالخضوع لسؤال غيرك اذا افتقرت و لا بالتّضرّع الى من دونك اذا رهبت فاستحقّ بذلك خذلانك و منعك و اعراضك يا ارحم الرّاحمين.)

«بار خدايا مرا چنان قرار ده كه هنگام اضطرار، به كمك و يارى تو رو آورم، و هنگام نيازمندى، از تو بخواهم و هنگام درويشى، به درگاه تو زارى كنم. و مرا چون بيچاره شوم، به يارى خواستن از غير خود، و چون فقير گردم، به فروتنى براى درخواست از غير خويش، و چون بترسم، به زارى كردن پيش غير خود، آزمايش مفرما، كه در آن صورت، سبب سزاوار خوارى و باز داشته شدن از رحمت تو و روى گردانيدن تو از خود شوم، اى بخشنده‌ترين بخشندگان.»