مقابله و مبارزه با توطئه زشت‌

اگر چه اين جريان سياسى از حمايت و پشتيبانى زياد و اصرار فراوان حكام و دار و دسته آنان برخوردار بود، به گونه‌اى كه تمامى نيروها و امكانات مادى و معنوى خود را در راه تأكيد و تثبيت آن بسيج كردند، ليكن جريانى را در پيش روى خويش داشتند كه همچون كوهى مقاوم در مقابل آنان ايستاده بود و مانع موفقيت آنها در تحريف حقايق و تزوير تاريخ مى‌شد. اين جريان، وجود اهل بيت پيامبر عليهم السّلام بود كه قوى‌ترين حجت‌ها و بزرگ‌ترين شواهد و قرائن را از قرآن و اخبار متواتر و موضع‌گيرى‌هاى پشت در پشت نبوى، از آن خود داشت و بسيارى از صحابه رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله آن را مى‌دانستند و از پيامبر صلّى اللّه عليه و آله ديده و شنيده و تابعان از آنها و ديگران از تابعان شنيده بودند.

از جمله اين شواهد و دلايل دندان‌شكن غير قابل انكار «آيه مباهله» است.

امويان و عباسيان در مواضع گوناگون تلاش فراوانى از خود به خرج دادند، تا فرزندى حسنين عليهما السّلام را انكار كنند؛ از اين‌رو از سوى اهل بيت عليهم السّلام و شيعيان آنها و ديگر افراد منصف، با احتجاجات و استدلال‌هاى قوى و شكننده‌اى مواجه شدند و موجب گرديد تا كوشش‌هاى آنان به ضرر خودشان تمام شود كه: «چاه‌كن خود به چاه است.»

خوب متوجه شدند كه اسلوب احتجاج و منطق، حق را نمايان مى‌كند؛ يعنى همان چيزى را كه آن‌ها تلاش مى‌كردند تا آن را مخفى نگهدارند و تحريف كنند؛ از اين‌رو سعى كردند تا از راه ارهاب و اكراه و اجبار، ائمه معصومين عليهم السّلام و شيعيان مخلص آنان را از ميدان به در كنند و از انظار مردم دور نگه دارند، و آن‌گاه كه متوجه شدند اين روش نيز كارساز نيست، در صدد برآمدند تا از راه سم يا با شمشير، آنها را از ميان بردارند.