تبليغ و حمايت از آينده رسالت و نيز وضع ضمانت‌هاى لازم در اين زمينه است.

هموست كه از طريق وحى از آينده اين مولود جديد آگاهى دارد، و هموست كه از همين راه مى‌داند كه نقش رهبرى مهمى در انتظار امام حسن عليه السّلام است و از سويى از جهت اين كه نماينده اراده الهى در پرورش و آماده‌سازى وى براى ايفاى اين نقش مهم و حساس است، مأموريت دارد تا خود شخصا در پرورش حضرت شركت كند و دست به كار تربيت و پرورش او شود، چه در جهت ساخت شخصيت اين نوزاد به عنوان يك انسان كامل كه ويژگى‌هاى انسانى خاص خود را داشته باشد، و چه در جهت آماده كردن وى متناسب با مسئوليت‌هاى بزرگى كه در زمينه هدايت و رهبرى امت بر عهده خواهد گرفت.

از آن جايى كه اين مسئوليت‌ها همان مسئوليت‌هايى است كه پيامبر عظيم الشأن اسلام صلّى اللّه عليه و آله بر عهده داشت، طبيعى مى‌نمايد كه بايد آن كس كه جانشين وى مى‌گردد، همان صفات و صلاحيت‌هايى را داشته باشد كه در شخصيت مبارك آن حضرت متجلى بود.

بدين گونه بايد سخن رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله به امام حسن عليه السّلام را كه فرمود: «تو از لحاظ آفرينش و خلق و خوى (صورت و سيرت) مانند من هستى» نشان لياقت و شايستگى براى احراز اين منصب الهى، يعنى وراثت و خلافت پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و جانشينى وصى او، على بن ابى طالب عليه السّلام تلقى كرد.

آرى فرق نمى‌كند، چه اين مسأله در ارتباط باشد با ساخت شخصيت اين نوزاد، متناسب با مسئوليت‌هاى سنگينى كه بايد در زمينه هدايت، سرپرستى و رهبرى امت بر عهده گيرد، و چه مربوط باشد به ايجاد فضاى روحى و روانى، مناسب در ميان امت اسلامى، كه مى‌بايست تسليم تلاش‌هاى بعضى از جناح‌ها در ربودن حق قانونى و مشروع امت در حفظ رهبرى الهى خويش نگردد، يا حد اقل تحت تأثير تحريف‌ها، هوچيگرى‌ها و شايعات و حتى فعاليت‌هايى‌