سرآغاز

بنا بر قول مشهور، امام حسن عليه السّلام در پانزدهم ماه مبارك رمضان، سال سوم هجرى در دوران زندگانى رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله متولد شد و هفت سال از عمر شريفش را در دامان پرمهر و محبت جدش سپرى كرد. اين سال‌ها اگر چه بسيار اندك بود، اما كافى بود تا سيماى كوچكى از شخصيت پيامبر عظيم الشأن اسلام صلّى اللّه عليه و آله را در امام متبلور سازد و آن حضرت را شايسته نشان افتخارى نمايد كه جدش بدو بخشيد، آن‌گاه كه بر حسب روايت، خطاب به امام حسن عليه السّلام فرمود:

«أشبهت خلقى و خلقى؛[1]

تو از لحاظ آفرينش و خلق و خوى (صورت و سيرت) مانند من هستى.»

[1] - حياة الحسن عليه السّلام، ج 1، ص 29؛ سيرة الأئمة الاثنى عشر، ج 1، ص 513؛ صلح الامام الحسن عليه السّلام، ص 15،( نقل از: غزالى، احياء العلوم).

در اين باره رجوع كنيد به: تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 226؛ بحار الانوار، ج 10؛ اعيان الشيعة، ج 9.

علامه محقق، على احمدى اين مطلب را از مراجع ذيل نقل كرده است:

كشف الغمّه، ص 154؛ الفصول المهمّه؛ الاصابه، ج 1، ص 328؛ كفاية الطالب، ص 267؛ تهذيب تاريخ ابن عساكر، ج 4، ص 202؛ ينابيع الموده، ص 137؛ تاريخ الخلفاء، ص 126 و 127؛ التنبيه و الاشراف، ص 261؛ بحار الانوار( نقل از: ارشاد مفيد؛ روضه كافى؛ اعلام الورى؛ عكبرى؛ ترمذى؛ شرف النبوه).