بدين امر راضى نمى‌شوند، با اين وجود وصيت فرمود كه وى را در كنار پيغمبر خدا صلّى اللّه عليه و آله دفن نمايند. باشد كه مسأله امامت و اهل بيت عليهم السّلام پويايى خود را در جامعه حفظ كند. همين مسأله موجب گرديد تا دور قبر پيامبر صلّى اللّه عليه و آله ديوارى كشيدند.[1]

اين وصيّت امام تنها براى اظهار همين ارتباط حضرت با پيامبر بود، ارتباطى كه امويان و دار و دسته آنان مى‌كوشيدند آن را از بين ببرند. از سوى ديگر، امام مى‌خواست با اين وصيت تأكيد نمايد كه اينان كسانى هستند مظلوم و ستم‌ديده كه عده‌اى ظالم حقوقشان را غصب كرده و ميراثشان را به تاراج برده‌اند، همان‌طور كه پدرش فرمود:

«أرى تراثى نهبا؛[2]

[1] - وفاء الوفاء، ج 2، ص 548، نقل از: كازرونى، شارح المصابيح. وى مى‌گويد: اين مطلب را از گروهى از دانشمندان سؤال كرده و عده‌اى اين پاسخ را به او داده‌اند.

[2] - نهج البلاغه، خطبه شقشقيه.