تحريم آن نقل شده حرام است. اما درباره چيزهايى كه اباحت يا حرمت آنها در شريعت نيامده مرجع عرف و عادت مردم است: آنچه را پاكيزه مى‌دانند حلال و آنچه را ناپاك مى‌دانند حرام است.

و در آيه‌ «يا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّباتِ» مراد از طيب حلال است و در تشخيص طيب از خبيث مناط اعتبار عادت عربان روزگار پيغمبر گرامى (ص) است نه عرب باديه‌نشين و اجلاف، چه ايشان هرچه مى‌يافتند مى‌خوردند، تا آنجا كه روايت شده است كه از اعرابيى پرسيدند: چه مى‌خوريد؟ گفت: هرآنچه بجنبد و راه رود جز ام جبين (حشره‌اى زرد و شكم بزرگ).

بنابر آنچه گفتيم، حيوان دو قسم است: پاك و ناپاك. اما از حيوانات اهلى شتر و گاو و گوسفند بنا به اجماع امت و نيز اسب بنا به روايت جابر بن عبد اللّه پاك است. جابر گويد: در جنگ خيبر اسب و استر و خر ذبح كرديم، رسول خدا (ص) از استر و خر بازداشت، اما اسب را نهى نكرد.

از چارپايان وحشى گاو و گورخر و آهو و سوسمار و كفتار و روباه و خرگوش و موش صحرايى و خارپشت و گربه وحشى و راسو حلال گوشت‌اند و عرب آنها را پاكيزه مى‌داند و ناب قوى ندارند.

شافعى رحمة اللّه عليه گويد: رسول خدا از خوردن گوشت هر حيوان درنده‌اى كه دندان ناب دارد بجز كفتار و نيز هر پرنده چنگال‌دار بازداشت و ازاين‌رو شير و گرگ و يوز و پلنگ و خرس و فيل و ميمون و زرافه و تمساح و شغال اجماعا حرام گوشت و كفتار و روباه و نظاير آنها كه ناب ضعيف دارند در مذهب ما (شافعى) حلال گوشت‌اند.

اما از انواع گربه گربه اهلى بى‌آنكه در آن اختلافى باشد حرام است، بنابه حديث منقول از رسول اكرم (ص) كه فرمود: «خوردن گربه و نيز بهاى آن حرام است، زيرا چيزهاى ناپاك همچون موش و جز آن را مى‌خورد»، ليكن بعضى گربه وحشى را چون گورخر حرام مى‌دانند و بعضى حلال.