دانشى كه بدان راهنمايى مسلمانان كامل شود واجب است، و گذشتگان علامات زر و سيم را به سابقه دينى نه دنيوى فرامى‌گرفتند.

سوم اينكه اگر سكه قلب را به مشترى تسليم كند و او با علم به قلب بودنش آن را بگيرد، صراف از گناه مبرا نيست، زيرا همين خريدار نيز به قصد فروش آن را مى‌گيرد.

چهارم اينكه سكه قلب يعنى سكه‌اى كه اصلا نقره ندارد بلكه آب نقره داده باشند اگر با مس آميخته شود و سكه شهر باشد به نظر ما معامله آن رواست.

ستودن كالا

ستودن كالا به صفاتى كه حقيقت ندارد بر بازرگان حرام است و اگر چنين كند اشتباه كارى و ستم است و اگر نپذيرند باز دروغ و ناجوانمردى است. اما هرگاه كالايى را به صفاتى كه دارد بستايد هذيان و سخن گفتن بيهوده است و در مقابل هر كلمه‌اى از اين سخنان مسئول خواهد بود، چنانكه خداوند فرمود: «هر سخنى كه بنده‌اى بر زبان آرد فرشته‌اى آماده مراقب اوست.»[1]

اگر بازرگانى صفاتى از كالا را كه خريدار بدان آگاهى ندارد بستايد رواست مانند ذكر اخلاق نهانى بردگان و كنيزان و نيز چارپايان به شرط آنكه مبالغه و گزافه‌گويى نباشد و بخواهد كه برادر مسلمان خود را به چگونگى كالا آگاه كند تا بدان بگرايد و نيازش برآيد، و نيز روا نيست كه سوگند خورد چه اگر دروغ باشد سوگند غموس (دروغ عمدى) به شمار مى‌آيد كه از گناهان كبيره و موجب ويرانى سرزمين‌هاست و اگر راست باشد نام خدا را خوار داشته، زيرا مال دنيا پست‌تر از آن است كه در ترويج آن بى‌هيچ ضرورتى نام خدا را بر زبان آرند.

[1]-\i« ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ»\E( قرآن سوره 50« ق» آيه 18).