باب شصت و نهم در حسبت بر نجاران و چوب‌بران و بنايان و كارگران و گچ‌كاران و چگونگى تقلب و تدليس آنان‌

بر محتسب است كه مردى ثقه و امين و آشنا به كار هريك از ايشان برگمارد. بسيارى از صنعتگران مزد معينى را كه روزانه است مى‌پذيرند اما بامداد دير مى‌آيند و عصر زودتر بازمى‌گردند، محتسب بايد از اين كار منع كند.

برخى از بنايان و نجاران و روغنگران (نقاشان) كارى را كه كارفرما پيشنهاد مى‌كند در نظر وى سبك و كوچك نشان مى‌دهند تا بدان راغب شود.

چون راغب شد و بدان آغاز كرد به هزينه‌اى بيش از آنچه پيش‌بينى شده است نيازمند مى‌شود و متضرر مى‌گردد و گاهى فقير و مقروض مى‌شود تا آنجا كه قبل از پايان يافتن بنا اجبارا آن را مى‌فروشد، اين كار آزار بزرگى است.

محتسب بايد به وسيله سوگند دادن و پند دادن و ترسانيدن اين‌گونه صنعتگران ايشان را از اين قبيل كارها بازدارد.