باب شصت و دوم در حسبت بر غربال‌سازان‌

شايسته است كه محتسب مردى را كه به انواع تقلبات غربال‌سازان آشناست بديشان برگمارد. غربالگر بايد موى ميته به كار نبرد، و علامت اين نوع مو آن است كه زبر و شكننده است. و نيز مو را به حال طبيعى بى آنكه رنگ كرده باشند در غربال استعمال كند، اما برخى زاج كبود (يا زاج سرخ) و جز آن را برمى‌گيرند و آن را بر آتش مى‌گذارند، آنگاه موى را در آن مى‌اندازند و بدين‌سان موقتا با دوام مى‌شود، اما سپس از هم مى‌گسلد. اين عمل تدليس است.

محتسب بايد آنان را سوگند دهد كه غربال را از پوست حيوان تذكيه شده بسازند نه از پوست ميته، و قبل از سوراخ كردن پوست، آن را بشويند و تميز كنند.