يا عمل، احياى اين آيين پژمرده را عهدهدار شود، در واقع از
ميان مردم سمت احتساب را دارد و به سبب قصد قربت به بالاترين درجات تقرب مىرسد.
درباره امر به معروف و نهى از منكر فضايل بسيارى روايت شده است:
خداوند متعال فرموده است: «اى مردم، از ميان شما بايد گروهى باشند كه به نيكوكارى
فراخوانند و به نيكى فرمان دهند و از بدى بازدارند، ايشان بحق رستگارانند.»[1] و نيز فرموده: «مردان و زنان مؤمن
دوستان يكديگرند، به نيكى فرمان مىدهند و از بدى بازمىدارند و نماز مىگزارند»[2] و بدينسان مؤمنان را به عنوان
«نيكى فرمايان» تشويق كرده است. و نيز در قرآن آمده: «اى مسلمانان شما بهترين امتى
هستيد كه در ميان مردم ظاهر شدهايد، زيرا به نيكى فرمان مىدهيد و از بدى
بازمىداريد»[3]. و همچنين
آمده: «مؤمنان كسانى هستند كه هرگاه در زمين به ايشان قدرت دهيم نماز مىگزارند و
زكات مىدهند و به نيكى امر و از بدى نهى مىكنند.»[4]
كه در آيه مذكور امر به معروف را همراه با نماز و زكات، صفت نيكوكاران بر شمرده
است. و نيز در آيه «در نيكى و پرهيزگارى همديگر را يارى كنيد نه در گناه و تجاوز»[5] امر قطعى مىكند، و تعاون اين است
كه در امر به