باب چهل و هفتم در حسبت بر خادمان مسجد و مؤذنان‌

شايسته است كه محتسب بر جامع‌ها و مساجد نظارت كند و خادمان آنها را موظف بدارد كه هر روز مسجد را جارو كنند و از پليديها پاكيزه بدارند و حصيرها را بتكانند و غبار آنها را برگيرند و قنديلها را بشويند و هر شب آنها را روشن كنند و پس از نماز درها را ببندند تا بچه‌ها و ديوانگان بدانجا نيايند، و نيز كسى در آنجا طعام نخورد و نخوابد و به حرفه‌اى نپردازد و دادوستد نكند و ضاله‌اى را ندا نزند و براى سخن گفتن درباره امور دنيوى در آنجا ننشيند.

شرع از همه اينها بازداشته و اين امور را ناپسند شمرده است.

همسايگان مساجد پيش از ديگران به هنگام شنيدن اذان بايد به نماز جماعت مبادرت ورزند تا شعاير اسلام حفظ شود. رسول خدا فرمود:

«همسايه مسجد جز در مسجد نماز نگزارد»[1].

از نمازهاى مهم نماز جمعه است و روز جمعه همانند اعياد سال و واسطة العقد هفته است و آن را جمعه خواندند زيرا جامع فضايل است، و به وجود

[1]- قوله( ص):« لا صلوة لجار المسجد الا فى المسجد».