1. اهداف سياست خارجى در حوزه حفاظت از منافع ملى در سطح بين‌الملل‌

يك. حفظ و حراست از منافع جمهورى اسلامى ايران و تأمين استقلال و آزادى كشور

اين هدف يكى از مهم‌ترين و اصلى‌ترين شعارهاى ملت ايران در انقلاب اسلامى بود كه بايد به‌عنوان يكى از اصول راهبردى مورد توجه قرار گيرد. اين خواسته ملت مسلمان ايران- كه در اصول مختلف قانون اساسى باز آمده- بى‌شك يكى از پايه‌هاى سياست خارجى كشور به‌شمار مى‌رود. در اصول متعددى از قانون اساسى، پاسدارى از نظام و استقلال كشور مطمح‌نظر قرار گرفته كه به پاره‌اى از آنها اشاره مى‌كنيم:

1. آزادى تشكيل احزاب، جمعيت‌ها، انجمن‌هاى سياسى و صنفى و انجمن اسلامى و اقليت‌هاى دينى، مشروط به رعايت امورى ازجمله استقلال كشور. (اصل 26.)

2. تأكيد بر استقلال و خودكفايى اقتصادى، رهايى از وابستگى و نيز جلوگيرى از سلطه اقتصادى بيگانه بر كشور. (اصل 43.)

3. تصريح بر دفاع از استقلال كشور در سوگندنامه نمايندگان مجلس. (اصل 67.)

4. ممنوع‌بودن هرگونه تغيير در خطوط مرزى. (اصل 78.)

5. ممنوعيت در دادن امتياز تشكيل شركت‌ها و مؤسسات در امور تجارتى و صنعتى و كشاورزى و معادن و خدمات به خارجيان. (اصل 81.)

6. ممنوع‌بودن استخدام كارشناسان خارجى از طرف دولت. (اصل 82.)

7. تأكيد بر تلاش پيگير براى حراست از مرزها و استقلال سياسى و اقتصادى و فرهنگى كشور، در سوگندنامه رئيس‌جمهور. (اصل 121.)

8. لزوم تصويب تمام عهدنامه‌ها، مقاوله‌نامه‌ها، قراردادها و موافقتنامه‌هاى بين‌المللى از جانب مجلس شوراى اسلامى. (اصل 77.)

9. «ارتش جمهورى اسلامى ايران، پاسدارى از استقلال و تماميت ارضى و نظام جمهورى اسلامى كشور را برعهده دارد.» (اصل 143.)[1]

[1]. در راستاى دستيابى به اهداف اين اصل، ماده 7 قانون ارتش جمهورى اسلامى ايران( مصوب 7/ 7/ 1366) وظايف ارتش را بدين‌سان برمى‌شمرد:

يك. آمادگى مقابله در برابر هرگونه تجاوز نظامى عليه استقلال و تماميت ارضى كشور؛

دو. سازماندهى، آموزش، تجيهز و گسترش نيروهاى زمينى، هوايى و دريايى متناسب با امكانات و تهديدات براى انجام مأموريت‌هاى محول شده؛

سه. آماده نمودن مردم براى دفاع مسلحانه از كشور؛

چهار. اقدامات اطلاعاتى براى آگاهى از توان بالقوه و بالفعل دشمن.