مهم آن است، چنين آمده:

اعضاى ثابت و متغير اين مجمع را مقام رهبرى تعيين مى‌نمايد. مقررات مربوط به مجمع توسط خود اعضا تهيه و تصويب و به تأييد مقام رهبرى خواهد رسيد.

2. در اصل 130 آمده است:

رئيس‌جمهور استعفاى خود را به رهبر تقديم مى‌كند و تا زمانى كه استعفاى او پذيرفته نشده است، به انجام وظايف خود مى‌پردازد.

3. در اصل 131 مى‌خوانيم:

درصورت فوت، عزل، استعفا يا بيمارى بيش از دو ماه رئيس‌جمهور ... و يا امورى از اين قبيل، معاون اول رئيس‌جمهور با موافقت رهبرى، اختيارات و مسئوليت‌هاى وى را برعهده مى‌گيرد ... و درصورت فوت معاون اول و يا امور ديگرى كه مانع انجام وظايف وى مى‌گردد و نيز درصورتى‌كه رئيس‌جمهورى معاون اول نداشته باشد، مقام رهبرى فرد ديگرى را به جاى او منصوب مى‌كند.

4. برپايه اصل 176، به شوراى عالى امنيت ملى- كه وظايف و اختيارات سنگينى برعهده دارد- از مسئولان رده بالاى سياسى، امنيتى و نظامى كشور با رياست رئيس‌جمهورى تشكيل مى‌گردد. در پايان اين اصل آمده است:

مصوبات شوراى عالى امنيت ملى پس از تأييد مقام رهبرى قابل اجراست.

افزون‌بر اين، انتخاب دو نماينده در اين شورا جزو اختيارات رهبرى به‌شمار آمده است.

5. در اصل 177 كه مربوط به بازنگرى قانون اساسى است، چنين مى‌خوانيم:

... مقام رهبرى پس از مشورت با مجمع تشخيص مصلحت نظام طى حكمى خطاب به رئيس‌جمهور موارد اصلاح يا تقسيم قانون اساسى را به شوراى بازنگرى قانون اساسى پيشنهاد مى‌نمايد.

اختياراتى كه در اين اصول براى مقام رهبرى برشمرده شده، چه‌بسا از برخى وظايف مطرح در اصل 110 نيز پراهميت‌تر باشد، اما درعين‌حال در اصل 110 از آنها سخنى نرفته است. همين امر گواهى است براين مدعا قانون‌گذار در اصل 110 با شمارش آن وظايف و اختيارات براى‌