نام داشت. كسانى كه عضو آن مى‌شدند پيمان مى‌بستند كه هر چه مى‌بينند و مى‌شنوند فراموش كنند!

اسناد به‌دست آمده از تشكيلات فراماسونرى پس از پيروزى انقلاب اسلامى و اعترافات شمارى از سران و اعضاى سازمان، گوياى آن است كه فراماسون‌ها در بسيارى از وقايع و تحولات معاصر ايران، از جمله در دامن‌زدن به جنگ‌هاى ايران و روس، جنگ‌هاى ايران و عثمانى، تفرقه‌افكنى ميان اقشار مختلف، ترور شخصيت و منزوى كردن شخصيت‌هاى باصلاحيت ملى و دينى، ترويج آداب و رسوم منحرف، تبليع و گسترش فرهنگ غرب، پرداخت رشوه و به كارگيرى افراد پست و يهوديان و بهاييان در امور حساس و مهم كشور، نقش اساسى داشته‌اند.[1]

تقى‌زاده، يكى از فراماسون‌ها، در مقاله‌اى در مجله كاوه- سال 1920 (1299 ش.)- مى‌نويسد:

ايرانيان خيال مى‌كنند كه آنها در گذشته يك تمدن عالى درخشان مانند تمدن يونانيان داشته‌اند. وقتى حقايق علميه و تاريخ مثبته در جلو آنها گذارده شود، خواهند ديد كه ايران به علم و ترقى دنيا كمك خيلى زيادى نكرده و مانند همه ملل عالم، در اغلب آنچه كه داشته مديون تمدن و علم يونان بوده است.

تقى‌زاده در مشروطيت از آزادى‌خواهان بود و بعد كه محمدعلى‌شاه مجلس را به توپ بست، به سفارت انگليس روى آورد و سفارت را وكيل خود قرار داد تا از دولت ايران خسارت بگيرد. او كه با تشكيل مجلس سنا مخالف بود، وقتى مجلس سنا تشكيل شد، به عضويت آن درآمد و بر كرسى رياست آن مجلس نشست. او حتى در اواخر عمر از انقلاب معروف شاه و مردم حمايت كرد، و رسماً وارد گود شد. تقى‌زاده در دوران استبداد رضاخان در سمت وزير دارايى، قرارداد نفتى ننگين 1932 (1313 ش.) را به سود انگليس امضا كرد و بعد از شهريور

[1]. براى اطلاعات بيشتر بنگريد به: جعفر سعيدى، مبانى فراماسونرى